Meeresmutter
Eines Nachts werden wir unschuldig aus dem Meer wieder steigen.
Wenn der Mond voller Kindgespenster und der Himmel mit Unerwartetem schwanger ist.
Eines Nachts werden wir aus dem Meer wieder steigen.
Werden unschuldig den Strand entlanglaufen, wenn alles um uns endgültig alt geworden.
Werden des Schicksals roten Rock lüften und über diese Freude wird Neues erblühen.
Werden eines Nachts zur Sterbensstunde die Gedächtnisstufen hinabsteigen und mögen sie zersplittern.
Werden die Träume verkehrtherum laufen lassen, um uns dort wieder zu finden.
Und jedes Jahr wird nach seinen Sommern gerichtet.
Und jedes Kind nach den Seeigeln in seinen Fußsohlen.
Und die Sonne nach den Brandlöchern in den Salzpflanzen.
Eines Nachts werden wir tief Atem holen und hinabtauchen.
Niemand unter uns wird sich fürchten.
Denn eines Nachts werden wir unschuldig aus dem Meer wieder steigen.
Werden unschuldig aus dem Meer wieder steigen.
Und werden der Tag.
Lena Divani, Athen 2012
(Miltos Sachtouris gewidmet, der uns seine Worte lieh)
Ü:Giorgis Fotopoulos
Μητέρα θάλασσα
Μια νύχτα θα ξαναβγούμε απ’ τη θάλασσα αθώοι.
Όταν θα γεμίσει το φεγγάρι φαντάσματα παιδιών
και ο ουρανός θα εγκυμονεί το αναπάντεχο.
Μια νύχτα θα ξαναβγούμε απ’ τη θάλασσα.
Θα περπατήσουμε στην ακτή αθώοι,
όταν γύρω μας όλα οριστικά θα ΄χουν παλιώσει.
Θα ανασηκώσουμε της μοίρας το κόκκινο φουστάνι και θα φυτρώσει πάλι κάτι απ’ αυτή τη χαρά.
Μια νύχτα την ώρα που θα πεθαίνουν όλα θα κατεβούμε τις σκάλες της μνήμης κι ας θρυμματίζονται.
Θα περπατήσουμε ανάποδα τα όνειρα για να βρεθούμε πάλι εκεί.
Και θα κριθεί κάθε χρονιά απ΄ τα καλοκαίρια της.
Και θα κριθεί κάθε παιδί απ’ τους αχινούς στις πατούσες του.
Και ο ήλιος θα κριθεί απ΄ το πώς τρύπωνε στα αλμυρίκια.
Μια νύχτα θα πάρουμε βαθιά ανάσα και θα βουτήξουμε.
Κανείς μας δεν θα φοβηθεί.
Γιατί μια νύχτα θα ξαναβγούμε αθώοι απ΄τη θάλασσα.
Θα ξαναβγούμε αθώοι απ΄ τη θάλασσα.
Και θα γίνουμε η μέρα.
Λένα Διβάνη, Aθήνα 2012
(αφιερωμένο στον Μίλτο Σαχτούρη που μας δάνεισε τις λέξεις του)
Mare madre
Una notte riemergeremo dal mare, innocenti.
Quando la luna si riempirà dei fantasmi di bambini
e quando il cielo sarà gravido dell’inatteso.
Una notte riemergeremo dal mare.
Cammineremo sulla costa innocenti,
e quando tutto attorno a noi sarà definitivamente invecchiato.
Solleveremo il vestito rosso del fato e spunterà di nuovo qualcosa di questa gioia.
Una notte l’ora che tutto starà morendo, scenderemo le scale della memoria nonostante si stiano frantumando.
Percorreremo all’ incontrario i nostri sogni per trovarci di nuovo li.
E ogni anno trascorso sarà giudicato dalle sue estati.
E ogni bambino sarà giudicato dagli aculei dei ricci che ha nelle sue piante.
E il sole sarà giudicato da come s’intrufolava dentro i tamerici.
Una notte prenderemo un respiro profondo e ci tufferemo.
Nessuno di noi avrà paura.
Perché una notte riemergeremo dal mare innocenti.
Riemergeremo dal mare innocenti.
E diventeremo il giorno.
Lena Divani, Athene 2012
(dedicato a Miltos Sachtouris che ci ha prestato le sue parole)